Het systemische gedachten goed gaat er vanuit dat er een continue wisselwerking bestaat tussen het individu en het systeem waarin het beweegt. Als één onderdeel binnen het systeem beweegt, heeft dat invloed op alle andere onderdelen. Dit geldt voor alle systemen. Daarom heeft in de loop der tijd het systeem denken ook binnen organisaties en therapieën aan terrein gewonnen.

Systeemtherapie is een vorm van therapie en wordt ook wel relatie- en gezinstherapie genoemd. Het belangrijkste kenmerk van systeemtherapie is dat belangrijke naasten zoals de partner, kinderen, broer, zus, ouders, buren, vrienden of collega's betrokken kunnen worden bij de therapie. Tijdens de therapie is er veel aandacht voor de onderlinge interactiepatronen en de verbetering hiervan. Er wordt ook rekening gehouden met eventuele belangrijke afwezigen.

Uitgangspunt is dat een probleem of een (psychische) klacht nooit op zichzelf staat. De sociale, relationele en culturele context speelt altijd een rol. De leefsituatie en relaties – samen het systeem – hebben invloed op problemen. Tijdens de therapie wordt besproken welke invloed omgevingsfactoren zoals werk, school, buurt, religie en cultuur hebben op het probleem en op alle betrokken (bron: NVRG).

Lees verder: www.nvrg.nl/systeemtherapie